Niniejsze WP skoncentruje się na metodach zarządzania przestrzenią rzędów i międzyrzędzi, które można wykorzystać do poprawy zwrotu finansowego upraw, kontroli chwastów, plonów i jakości upraw głównych i współrzędnych. W zależności od regionu (kraju) zarządzanie rzędami przetestowane zostanie w dwóch gatunkach drzew owocowych (morela, jabłko). Praktyki zarządzania glebą zostaną ocenione pod kątem ich wpływu na różnorodność biologiczną, fizjologię upraw, plon i jakość oraz żyzność gleby. Uprawy współrzędne w sadach owocowych będą zróżnicowane dla każdego regionu. Zostaną przeprowadzone próby porównania różnych sposobów zarządzania rzędami (mulczowanie, „żywe ściółki”, itp.), w tym zabiegi kontrolne (zmniejszone / intensywne). Wszyscy partnerzy uczestniczący w próbach terenowych udokumentują koszty agronomicznej działalności w gospodarstwie oraz bieżących praktyki.
Próby zarządzania międzyrzędziami z wysiewem roślin bobowatych są działaniami zaplanowanymi w ramach Zadania 3.2. Szczególny nacisk zostanie położony na międzyplony roślin bobowatych, które oprócz zwiększenia różnorodności biologicznej sadu będą działały jako wewnętrzne źródło azotu i żyzności gleby, związane z nowym zarządzaniem płodnością i żywym mulczowaniem. Porównanie roślin uprawianych w rzędzie będzie obejmować ocenę: 1) poprawy różnorodności biologicznej w celu ochrony gleby; 2) korzystnych skutków różnorodności biologicznej w entomofaunie; 3) poprawę bilansu składników odżywczych (np. roślin bobowatych dla zwiększenia dostępności N). Wpływ na system uprawy pomiędzy wszystkimi uprawami w regionach będzie oceniany przy użyciu standardowej rośliny bobowatej (na przykład białej koniczyny) ze zbożem. Zostaną również dodane inne, bardziej przystosowane regionalne rośliny bobowate. Mierzone będą nakłady biomasy międzyplonów, a także oznaczane będą C i N w biomasie naziemnej. Oceniony zostanie również wpływ na wielkość i jakość plonu.
Doświadczenia z różnymi żywymi ściółkami z użyciem kilku gatunków roślin w rzędach drzew mogą zmienić strukturę korzeni drzew owocowych, a tym samym zwiększyć odporność na abiotyczne i biotyczne stresy. Takie założenie jest podstawą dla działań zaplanowanych w Zadaniu 3.3 (Badania wpływu żywego mulczowania na wzrost korzeni drzew owocowych i wzajemnie oddziaływanie i struktura gleby w wierzchniej jej warstwie). Uzupełnienie architektoniczne korzeni może być alternatywnym rodzajem plastyczności morfologicznej z potencjałem do zwiększania wychwytywania zasobów. Dla rośliny wydłużenie żywotności jej korzeni może być równie skuteczne, jak wytworzenie nowych korzeni i potencjalnie mniej kosztowne pod względem pozyskiwania zasobów odżywczych. Eksperymenty pokażą, w jaki sposób zdolność zajmowania miejsca zależy od kilku cech korzeni, w tym względnej szybkości wzrostu, biomasy korzeniowej i przeżywalności korzeni, co ilustruje, że sama obfitość korzeni jest niewystarczająca, aby wyjaśnić potencjał pobierania składników odżywczych i potrzebę większej bioróżnorodności gleby w agroekosystemie.